Το ανθρωπάριο, του Παναγή Αντωνόπουλου

Όταν αγαπάς τους ανθρώπους , το πλοίο και η ζωή μέσα σε αυτό

προσφέρονται για να τους μελετήσεις και όταν μπορείς να τους νουθετήσεις

να καυτηριάσεις την μόλυνση την γάγγραινα που τους αφαιρεί την ανθρωπιά

και τους καταντά , φθηνά ανθρωπάρια . Κάποτε λοιπόν σε ένα από τα πολλά

μπάρκα μου και κάποια δεδομένη στιγμή μιάς συζήτησης είπα πως την

μητέρα μου την έλεγαν Θεοκτίστη . Όνομα το οποίο πιστεύω , πως είναι ζήτημα

να γνωρίζουν , τόσοι που να μετρώνται στο ένα χέρι , από όλους εκείνους τους

αναγνώστες ενός τόμου .

Προς μεγάλη μου έκπληξη , άκουσα κάποιο μηχανικό Γ΄ τάξεως , που είχε

μετατρέψει την καμπίνα του , σε ένα μικρό παρεκκλήσι , να μου λέει

"ωραίο όνομα . Γιορτάζει την επόμενη μέρα των ταξιαρχών".

Μόλις πέρασε η πρώτη εντύπωση , η ομήγυρης , θέλοντας από την μία να

τον καταξιώσει , από την άλλη να ξεδιψάσει την περιέργεια της , άρχισε να

τον ρωτά πότε εορτάζει ο τάδε και πότε ο δείνα άγιος . Κάποτε ήλθε και

η δική μου σειρά . Και προς μεγάλη κατάπληξη της παρέας , τον ρώτησα

πότε γιορτάζει ο άγιος Φλέμινγκ . Να βλέπατε το πρόσωπό του !!! . Μετά

από δισταγμό κάποιων δευτερολέπτων , μου απάντησε με στόμφο πατριάρχη !!!

πως δεν υπάρχει τέτοιος άγιος . Εδώ πρέπει να σας πω και να υποκλιθείτε

το ανθρωπάριο γνώριζε και όλο το καθολικό εορτολόγιο .

Ποτέ και για τίποτα δεν καυχώμαι . Όμως θα σας εξομολογηθώ πως

αμάρτησα , όταν γεμάτος έπαρση εξηγούσα στο ανθρωπάριο , πως άγιος

Φλέμινγκ υπάρχει και είναι αυτός που ανακάλυψε την πενικιλίνη .

Αυτή την πενικιλίνη που του κάρφωνα κάθε τέσσερεις ώρες στο άνω δεξί

τεταρτημόριο του μηρού του , για να καταπολεμήσω μια ακατάσχετη

βλεννόρροια , που είχε αρπάξει από κάποια κακομοίρα ιερόδουλη του

τελευταίου πόρτο .

Βλέπετε καλή η προσπάθεια να σώσουμε την ψυχή , μα εκείνη

η αναθεματισμένη λίμπιντο , κάποτε είναι πιο ισχυρή