ΦΙΝΤΕΛ , από τη Θέμιδα

Φιντέλ θα πει πιστός, στα Ισπανικά. Δε ψήνομαι. Γάτα και πιστή δε παίζει. Πιστοί είναι μόνο οι σκύλοι. Εγώ σκύλο ήθελα, αλλά δεν έκατσε.

Άσε που η οικογένεια δουλεύει το σύμπαν. Τ' όνομα αυτού του γέρου με το πηλίκιο και τα ξεθωριασμένα γένια ήθελαν να βγάλουν, και πετάνε αυτό με το πιστός για ξεκάρφωμα.

Εντάξει, δε μου φταίει σε τίποτα το γατάκι. Μια χαρά είναι, και ξύπνιο, για γάτα. Καμία σχέση όμως με σκύλο. Άλλη φάση. Ο σκύλος είναι κολλητός.

Χαμπάρι δε παίρνει η μάνα μου. Εκεί, με το ποίημα της, να μου τα πρήζει. "Το σκυλί θέλει φροντίδα, βόλτες, έχει ευθύνες. Κι εσείς είστε ανεύθυνοι, ανώριμοι, βαριέστε που ζείτε".

Βασικά βαριέμαι να την ακούω. Βαριέμαι τρελά, δηλαδή. Μιλάει, μιλάει και λέει τα ίδια, συνέχεια. Βαρετή, του χαμού. Της τη λέω, βέβαια. Μου τη λέει και κείνη, και μερικές φορές γίνεται… ο χαμός του χαμού.

Εντάξει, δε λέω ότι είναι για πέταμα. Καλά, μαγείρισσα, δε παίζεται. Πρώτη, μιλάμε. Άπαιχτο παστίτσιο, και κάτι μπισκότα… Κορυφαία. Με σοκολάτα και φουντούκια. Όποτε πάω τέτοια στο σχολείο γίνεται κόλαση.

Και για τις γάτες μαγειρεύει. Φαγητά, κανονικά. Τους ψήνει σαρδέλες, ρύζι με κοτόπουλο, τέτοια. Μιλάμε, την έχει βρει με τις γάτες. Τα δίνει όλα. Μας έχει κουφάνει.

Εντάξει, καλές είναι. Η μικρή, δε ξέρω, δε τρελαίνομαι για τα θηλυκά. Κι αυτή είναι τσαμπουκαλεμένη, με το ζόρι τη χαϊδεύεις, και μόνο όταν κοιμάται. Μόνο τη μάνα μου αφήνει. Τρελή.

Όταν τη βρήκαμε ήταν απίστευτα μικροσκοπική. Έτρεμε συνέχεια. Την είχαν γδάρει, δαγκώσει, ούτε ξέρω. Είχε μια τεράστια πληγή, αλλά της πέρασε. Την είχαμε στο δωμάτιό μας. Ένα μήνα τη ταΐζαμε με το μπιμπερό. Σπάσιμο. Γυναίκα, σπαστική.

Ο Φιντέλ, καμία σχέση. Μάγκας. Στο Ρέντη τον βρήκε ο αδερφός μου. Έξω από το αντιρατσιστικό. Έτρεχε ανάμεσα στ' αυτοκίνητα. Όταν τον έφερε στο σπίτι, έγινε της πουτάνας. Έπαθε αμόκ η μάνα μου. Ούτε κι εγώ πολυγουστάρισα, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να πάρω σκύλο άμα κρατούσαμε το γάτο.

Εντάξει, δε τρελαινόμουνα. Αλλά όταν πήγαν να τον ευνουχίσουν, τα πήρα. Καλά, η μάνα μου έλεγε κάτι τελείως κουφά. Ότι αφού τον είχε χρεωθεί, είχε την ευθύνη για τη ζωή του, και κάτι τέτοια κουλά. Της είχε κάτσει ότι θα τον πατούσε αυτοκίνητο επειδή έφευγε συνέχεια για να βρει γάτες. Κι είχε ψήσει και τον αδερφό μου. Θελαν να του κόψουν τα παπάρια του, οι τρελοί. Εννοείται ότι δεν τους άφησα. Παίξαμε μπουνιές με τον αδερφό μου. Χαμπάρι δεν είχε πάρει, ο ηλίθιος. Άντρας χωρίς παπάρια. Καταδίκη. Τους είπα ότι είναι προτιμότερο να τον πατήσει αυτοκίνητο, στην τελική. Αφού αυτή είναι η φύση του. Να το σκάει, και να πηγαίνει με τις γάτες.

Και μετά ο τύπος έκανε κάτι τελείως κουφό. Ερχόταν κάθε βράδυ και κοιμόταν στο κρεβάτι μου. Σιγά μην είχε καταλάβει τι είχε γίνει. Εντάξει, δε ξέρω. Λέμε τώρα.

Και το πιο κορυφαίο που κάνει, είναι όταν έρχονται οι φίλες της μάνας μου και πέφτουν πάνω του να τον χαϊδέψουν. Ο τύπος σηκώνεται και φεύγει! Τα παίζει, με τις τρελές. Καλά ξηγιέται. Είναι φευγάτες οι γάτες.

Η μικρή είναι τώρα έγκυος απ' το Φιντέλ. Άμα γεννήσει, θα εκπαιδεύσω ένα μωρό για πάρτη μου. Σα σκύλο. Γατόσκυλο φευγάτο. Άπαιχτο.