Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Κώστας Ριτσώνης, 4 Μικρές Ιστορίες

TA XAMENA ΠOIHMATA
Παραλίγο να χάσω 2 ποιήματα.Για μέρες το
χαρτί είχε εξαφανιστεί.Όμως ευτυχώς το βρήκα.
Τα καημένα θα χανόντουσαν για πάντα.
Όμως κι εγώ μια μέρα θα σβήσω κι αυτά θα
ξεχαστούν.
Γιατί εγώ είμαι το καράβι κι αυτά είναι οι
επιβάτες.


ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ
Γράφε λοιπόν γράφε.Αφού αυτό σε
καλμάρει
Φόρεσε τα γυαλιά σου.Σκύψε πάνω
στην παλιά σου ατζέντα.

Η ΚΑΣΕΤΑ
Άφησα την κασέτα πάνω στο τραπέζι
κοντά στο κασετόφωνο. Ο ήλιος την
έλουσε.Την χτύπησε η ζέστη και
λιώσαν τα τραγαύδια.

ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
-Παράξενα νιώθω μες στο χρωματοπωλείο.
Μου έλεγε ο ζωγράφος.
Τα χρώματα μυρίζουν άλλοτε χαρούμενα κι
άλλοτε λυπημένα.


3 σχόλια:

  1. Γιατί εγώ είμαι το καράβι και αυτά είναι
    το βαρύ φορτίο μου με ακαθόριστο ναύλο.
    Στο επόμενο μπάρκο θα σε πάρω γραμματικό
    (υποπλοίαρχο) Τυρταίος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμείς ΕΔΩ χορεύουμε & το γλεντάμε από χθες βράδυ. Κι όσοι πάνε κι όσοι έρθουν. Εσείς ΕΚΕΙ μόνο της χολής:ΜΠΑΧΑ-λο δηλαδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή